Sanallaştıkça sevgiden uzaklaşıyoruz!
Yanlız yaşamadığımız şu dünyada kendi başımıza mutlu olamayız.
Mutluluk bir yansımadır.
Düğünlerde, bayramlarda, özel günlerde çevreyle birlikte olunursa mutlu olunur.
Çevrendekiler mutlu değilse mutlu olmak zordur
En kolay zahmetsiz olan sevgi vermek iken maalesef bu konuda cimriyiz.
Parayla mutluluğu eşit düşünen bir toplum haline geldik.
Ne kadar üretiyor, ne kadar tüketiyoruz…
Bir kontrolsüzlük marka merakı.
Niye mutlu değiliz?
Gün geçtikçe artan taciz, tecavüz, cinayet haberleri!
Mutlu olmak için bir çabamız, gayretimiz bir yatırımımız var mı?
Toprağa bir tohum atarcasına, bir çiçek dikercesine bir gönüllü kazanmak için sevgi tohumu atabildik mi?
Bir iş de çalışmadan emek harcamadan maaş bordrosu beklenmez.
Karşımızdakinden beklentilerimiz bizde de olmalı.
Saygı olmayan yerde sevgi, sevgi olmayan yerde de devamlılık olmaz.
Öğretmediğin bir konuda imtihan etmek adaletli olmaz.
Kendi yakın çevresindekiler yaşlandığında bunadı artık denilebiliyor.
Kendimiz için istediğimizi başkası içinde istemedikçe başarma şansımız yok!
Beni karnemdeki notlarım kadar değil,
Aldığım hediyeler kadar değil,
Bulunduğum makamdan dolayı da değil, arkadaş, dost olarak sev.
Sıçrama tahtası olarak değil, beni ben olduğum için sev.
İnsanların seni nasıl sevmesini istiyorsan sende öyle sev.
Sevgide sevgiden başka beklenti olursa bu menfaatçiler olur.
Sevmeyi başarabildiğimizde başarı kendiliğinden gelecektir.
Hoşgörüden uzak sabır ve tahammülsüzlük ötekileştirme arada uçurumlar oluşturuyor.
BENİ BEN OLDUĞUM İÇİN SEV!
BEN SENİN SEVGİNİ ÖMRÜME SIĞDIRAMAZİKEN, BENİM SEVGİMİ BIR GÜNE SIĞDIRMA
SEVGİ BİR GÜNE SIĞDIRILDIYSA ONA HEDİYELİK DENİR.
Kalpleri doldurmadan beyinler doldurmak özel günler adıyla birilerinin cebini doldurur
Ellerini açıp da RABBİM beni bu dünyada beraber olduğum eşimle öbür dünyada da beraber et diye dua edebiliyorsan ve bu duana “Amin” diyen biriside varsa gerisi teferruattır.
Sevgiyle kalın…
